Terapia SI to pełna gama aktywności proponowanych dziecku, która ma wyzwalać konkretne reakcje sensoryczne. Aby następowała poprawa w organizacji ośrodkowego układu nerwowego podczas terapii zastosowane są takie ćwiczenia, które będąc właściwym „wyzwaniem” dla uczestnika terapii są stymulujące dla mózgu. Ćwiczenia muszą być dostosowane do poziomu rozwojowego dziecka, nie mogą być zbyt łatwe ani zbyt trudne. Zajęcia są dla dzieci niezwykle atrakcyjne z uwagi na to, że wykorzystuje się do nich różnego rodzaju huśtawki, liny, deskorolki, drabinki do wspinania, tzw. ścieżki sensoryczne, tory przeszkód, piłki i piłeczki sensoryczne, walce, tunele, maglownice, zjeżdżalnie, itd. Aktywność dziecka w danym ćwiczeniu polega na balansowaniu na granicy jego możliwości, co poprawia organizację ośrodkowego układu nerwowego i wpływa na zmianę zachowania w sferze motorycznej oraz emocjonalnej, poprawia funkcje językowe i poznawcze, a przede wszystkim przejawia się lepszą efektywnością uczenia się. Podczas terapii nie uczy się dziecka konkretnych umiejętności, lecz poprawiając integrację sensoryczną wzmacnia procesy nerwowe leżące u podstaw tych umiejętności.
